Een eenvoudig maar symbolisch gebaar heeft de inwoners van Calamandrana, in de Italiaanse provincie Asti, voor zich gewonnen. Alessandro Solito, een plaatselijke boer, startte een sociaal experiment waarbij hij zijn watermeloenen onbeheerd verkocht , vertrouwend op de eerlijkheid van de mensen die op zijn kraam afkwamen. Het resultaat was een succes: in slechts één dag haalde hij 140 euro op, die hij doneerde aan een dierenasiel.
Het idee ontstond tijdens een reis naar IJsland met zijn partner. Daar merkte Alessandro dat veel boeren hun producten langs de kant van de weg zetten met een eenvoudige doos om het geld in achter te laten, zonder enig toezicht. “Ik was onder de indruk van het vertrouwen dat men uitstraalde,” legt de boer uit, “en ik dacht dat ik deze ervaring in mijn eigen dorp kon kopiëren, maar dan met watermeloenen.
Overtuigd besloot hij het initiatief op 14 augustus te organiseren. Hij zette een kraampje op naast zijn boerderij, liet een aantal verse watermeloenen achter en hing een spaarpot op met een bordje waarop stond: “Neem een watermeloen en laat een donatie achter. Het zal aan het dierenasiel worden gegeven.
Alessandro geeft toe dat sommige vrienden hem adviseerden om het kraampje af en toe in de gaten te houden, uit angst dat iemand het geld zou meenemen zonder te betalen. Hij wilde echter de essentie van het voorstel behouden: testen in hoeverre mensen eerlijk zouden reageren. Dus ging hij weg en liet het experiment op zijn beloop.
Toen hij de volgende dag, kort na het middaguur, terugkeerde, trof hij een dubbele verrassing aan. Enerzijds waren alle watermeloenen op. Aan de andere kant was het spaarvarken gevuld met donaties van in totaal 140 euro, een “buit” die zijn verwachtingen ver overtrof.
Het verhaal, dat werd verspreid op lokale sociale netwerken, werd al snel een voorbeeld van burgerzin en solidariteit. Zoals de Italiaanse krant La Stampa uitlegt, juichten buren en internetgebruikers het initiatief toe, wat benadrukt dat er nog steeds gebaren van vertrouwen zijn die het beste in mensen naar boven halen.
Voor Alessandro was het belangrijkste niet het opgehaalde geld, maar de bevestiging dat zijn gemeenschap verantwoordelijk en gul reageerde. “Ik deed het uit nieuwsgierigheid, maar ook voor een goed doel. Ik ben blij dat mensen me vertrouwden en vooral dat ik de dieren in het asiel heb kunnen helpen,” concludeerde hij.
